Yenə bir PKK hücumu, yenə ölü əsgərlər, yenə yaralı əsgərlər, yenə bu qədər pis hadisənin arasında öyünərək izah edilən ölü PKKlılar. Pərdə eyni, oynayan film eyni, filmin ertəsi gün qəzetlərdə etdiyi tənqidlər eyni. Hər şey, amma hər şey eyni. Bəzən düşünürəm də, yahu çox mu geri zəkalı gözüküyoruz biz Ankaradan baxınca? Çünki beş-altı ayda bir “sözün bitdiyi yerdə” oluruq, sonra bir şeylər olur, təkrar “sözün bitdiyi yerdə” oluruq. Çox qəribə qardaş! Birlik birlik mesajları, qarşı tərəfə edilən küfrlər, hər şey, amma hər şey eynilə eyni. What the fuck!
Ayaq demişkən, düşüncə formasından bəhs edirəm, başlıqdan aydın ola bilər. Müxtəlif qrupların müxtəlif fikirləri var bu mövzularda və mən yalnız dördə bölüyorum kobudca. Dövlət də PKK da pis şeylər edir deyən insanlar, dövlət də PKK da, öz aləmlərində bir şey edirlər və ikisinin də səbəbləri var deyən insanlar, dövlət haqlı, bu bir döyüş deyil, PKK şərəfsiz bir terror təşkilatıdır, dövlət isə atamızı, vətən da sağ olsun onsuz da deyən insanlar, və son olaraq dövlət qatildir, PKK azadlıq üçün döyüşür deyən insanlar.
İndidən söyləyək, bu dörd insandan yalnız biri insan mənim gözümdə. Dövlət də, PKK da səhvlərdən deyən insan. Gerisi yaramaz. Bir dəfə olsun hər dəfə eyni Klişe ifadələrə girib xalqa mənəvi aşılamaq yerinə dürüst olsaq nə xoş olar halbuki. Prezidentimiz çıxıb birlik və bərabərlik mesajları verəcəyinə “yoldaşlar, nə etdiyimizi biz də bilmirik, vətəndaşın canı torba deyil ki büzesin, ya başqalarını göndərib öldürtüyoruz, ya öz özlərinə ölürlər, ya da başqalarının onları öldürmələri üçün özümüz göndəririk, açıqcası ölkə yaxşıca Boka batdı, xəbəriniz olsun da ona görə davranın “filan desə … Bir dənə terrorist də çıxıb” mən iyrənc bir şerefsizim və adam öldürməkdən zövq alıram “desə məsələn. Amma həmişə eyni terane.
PKK: Dövlət belə etdiyi üçün öldürürəm, elə etməsə öldürməm.
Dövlət: PKK belə etdiyi üçün öldürürəm, elə etməsə öldürməm.
Qardaşım, burada bir sonsuz dövr görməmək üçün geri zəkalı olmaq gərək. Hər günə çetele tutaraq, “hmm, hesaplamalarıma görə bu ay bu qədər adamı öldürməm gərək” deyərək başlanmaz ki. İki tərəfdən də başlanmaz, mümkün deyil yəni. Belə şeylər etmək çox zərərli bir ruh xəstəsi olmağı tələb edir. Bir insan qandan bəslənər mi yahu? Siyasisi olsun, təqaüdçü / vəzifəli hərbi olsun, terroristi olsun … Yəni hər şey o qədər axmaq ki. Yəni səbəb nə ola bilər? Səbəb insanların ölmesiyse “bir tərəf” dan, bunun həlli daha çox insanın ölməsi ola bilərmi? Niyə insan öldürən hər kəs bir oturub, yaxşıca düşünüb, bu gün insan öldürmə demir bir dəfə? Yalnız bir dəfə demək lazımdır. Hər kəs yalnız bir dəfə “bu gün insan öldürmə” desə, sonra başqalarının ölməsi üçün səbəb qalmaz, deyilmi? Bilirəm, çox sadə, amma bəli, ya da xeyr, çox sadə, yenə də çox sadə və hətta çox sadə yəni.
Bir canlının həyatından qiymətli nə ola bilər ki? Yəni hansı ruh xəstəsi çıxıb haqlı bir şəkildə “bu görə öldürdüm” deyə bilər ki? Hər şeyin səbəbi ola bilər, ancaq öldürmənin ola bilməz. Öldürmək nə üçün edildisə edilmiş olsun pisdir və haqlı çıkarılamaz. Həyatınız olmazsa o möhtəşəm sebeplerinize də sahib ola bilməyəcəksiniz, bir düşünün. Həmişə deyirəm, PKK körpə, uşaq, gənc, yaşlı demədən öldürən bir “terror təşkilatı” dür. Ancaq dövlətin seçərək öldürməsi də öldürməyi haqlı etməz, çünki öldürməyi heç bir şey haqlı çıxara bilməz. Buna görə artıq vətən sağ olsun deməyin, “mənim uşağım niyə ölür?” Deyin. Soruşulması lazım olan əsl sual budur. Sevərək, istəyərək insan öldürən uşağınıza südünüzün halal etməyin. Fillər tepişirken ayaqları altına bərabər gəlmiş, düşündüklərindən çox başqa hesablar, çox başqa səbəblərlə ölən uşaqlarınıza “şəhid” ünvanını yaraşdırıb ölməyi və öldürməyi kutsallaştırmayın. Hər ölüm pisdir, öldürən və ya öldürülən kim olursa olsun pisdir.
– Amma mən azadlığım üçün döyüşürəm.
– İnsan öldürüyorsun amın sıçtığı.
– Amma mən vətəndaşımız filan qoruyuram.
– Sənə rəqəmlərdən başqa bir şey ifadə etməyən vətəndaşını mı?
Leave a Reply